Kręgozmyk – przyczyny, leczenie.

Kręgozmyk – to przewlekła choroba narządu ruchu, która wynika z niestabilności kręgosłupa. Kiedy jeden kręg zsuwa się do przodu z drugiego kręgu mamy do czynienia z kręgozmykiem.

Choroba ta może spotkać zarówno osoby młodsze jak i starsze. U tych pierwszych przyczyną jest najczęściej szczelina łuku kręgowego, natomiast u osób starszych jest efektem choroby zwyrodnieniowej.

Objawy choroby.

Objawy nie zawsze są oczywiste i bywa, że nawet nie zdajemy sobie sprawy, że mogą być oznaką poważnych uszkodzeń. Do najczęściej występujących zaliczamy między innymi zmęczenie nóg czy ból w dole pleców, który promieniuje w dół do nóg.

Zawsze kiedy pojawiają się problemy z bólem kręgosłupa należy zasięgnąć porady lekarza, który wykluczy albo potwierdzi poważne schorzenie. Niestety nieleczony kręgozmyk potrafi doprowadzić do niedowładu, problemów z chodzeniem czy nawet powodować nietrzymanie moczu.

Jakie są sposoby leczenia?

Przede wszystkim zależne są od stopnia zaawansowania choroby. W tej kwestii wyróżniamy kilkustopniową skalę, która określa stan zaawansowania. Aby ustalić stopień zaawansowania stosuje się klasyfikację Meyerdinga. Pozwala ona lekarzowi określić  jak bardzo przesunięte są kręgi względem siebie:

  • przesunięcie mniejsze niż 25 procent – stopień pierwszy;
  • przesunięcie w granicach 25-50 procent – stopień drugi;
  • przesunięcie w granicach 50-75 procent – stopień trzeci;
  • przesunięcie powyżej 75 procent – stopień czwarty;

Ostatnim stadium jest utrata styczności kręgów, czyli kręgozmyk całkowity.

Leczenie zachowawcze stosuje się w przypadku pierwszego i drugiego stopnia. Wówczas pacjent jest unieruchomiony i otrzymuje leki. Takie leczenie trwa około 3 miesięcy. Jeśli po tym czasie ból ustępuje wystarczy noszenie specjalnej sznurówki ortopedycznej oraz wykonywanie ćwiczeń zaleconych przez fizjoterapeutę. Jeśli po 3 miesiącach nie mam poprawy konieczny jest zabieg operacyjny a po nim rekonwalescencja i rehabilitacja.

Podczas operacji stosuje się tytanowe implanty.

Po operacji okres rekonwalescencji jest dość długi i obejmuje kilka etapów. W pierwszym z nich dochodzi do wygojenia rany, śruby wrastają i następuje powolne uruchamianie pacjenta. Etap ten trwa zwykle około 4-6 tygodni. Po tym czasie odbywa się wizyta kontrolna u lekarza, który wykonywał zabieg. Operator zaleci wówczas dalszą rehabilitację, wskaże jakie czynności można zacząć wykonywać a co zdecydowanie jest nadal zabronione. Następnie pacjent rozpoczyna fizykoterapię, masaże, fizjoterapię – wszystkie zabiegi zalecone przez lekarza i odpowiednio dobrane przez fizjoterapeutę.

Powrót do pracy zawodowej u osób aktywnych zawodowo następuje najczęściej po około 3 miesiącach. Osoby starsze często potrzebują więcej czasu a bywa i tak, że nigdy nie odzyskają pełnej sprawności, jednak zdecydowanie poprawia się ich komfort życia ponieważ nie zmagają się już z silnym bólem i drętwieniem kończyn.